Biz her daim bir araya gelip bir olur, biz oluruz
|
| Almıyorlar eski diye, hiçbir kalbe, Göremiyorlar baksalar da gözleriyle, Miyadı dolmuş birer insan gibiyiz. Oysa bilmezler ki sol yanımızın büyüklüğünü, Ölmeyecek ruhumuzdaki aşkın bonkörlüğünü, Anladık göreceli seven kalplerin nankörlüğünü, Eskimişiz, öyle diyorlar, Belli ki içlerinden gülüyorlar. İstersek yeniden yazarız, Aşkın sevdanın şiirlerini, kitabını, Lakin değmez, Şimdilerde parayla satın alıyorlar sevgilerini aşklarını. Boşver, biz eskimiş olalım, Bir yudum sevgi için namerde muhtaç kalmayalım. …….. Suç bende, Aşağılara inmemeliydim, Sevmek adına yerin dibine girmemeliydim. Sevdamı hazmedemedin, kustun, Ben ise sadece sustum. Farkında değilmisin hâlâ, Ne mücevhercinin vitrinindeki değerli taş, Ne de ipekli bulunmaz bir kumaş, Sende de varolan iki göz, iki kaş, Çok büyütmüşüm seni gönlümde, Karşılaşmak istemem bir daha şu kalan ömrümde. Artık sahte gülüşlerin, İçten olmayan öpücüklerin, Başkalarına peşkeş çektiğin yüreğinin, Hiçbir anlamı yok bende. Bitmesi yaklaşmış bir mumun son ışıklarısın, Birbaşına kalıp, yüzüne bakanlar tükendiğinde, işte o gün gerçeği anlayacaksın. ……. Benim güneşim hüzün, Onunla uyanırım her sabah. Ay ise uğradığım İhanetler, Gecenin karanlığında yüzüme vuran, Gökyüzü muhabbetimdir, Deniz, aşamadığım engeller, Dağlar sırdaşım, Bitmek bilmeyen yollar, arkadaşım. Çiçeklere kıyamam, koklayamam, Tüm kokularını çalmayım diye, Her sabah uyandırır beni hüznüm, Zaten karışmış birbirine gecemle gündüzüm. ……. Dün gece gözlerine dalmışım, Güneşin ilk ışıklarıyla, Yeniden geldim dünyaya. Sen ve ben olmuştuk tek bir beden, Kimseler duymadan, elalem bilmeden. Birlikte aynı nefesi soluyor, Beraber gülümsüyor, Gamzelerimiz bir beliriyordu. Çok ama çok mutluyduk, Düşünebiliyormusun, Bir yürek yetiyordu ikimize, Bir beden kavuşturdu bizi birbirimize. Ayrılıklar yoktu artık, Bütündük, Aynı sevdayı, aynı aşkı düşündük, Bir ömür böyle geçecek diye gülüştük, Sarmaş dolaş olmuş sevgiyle, Düşüncelerimiz karşılıklı övgüyle, Bugünlerimiz kalplerin alınteriyle, Öylece kalmışken, Çalan telefonun sesiyle irkildim yerimden. Diğer uçtaki ses, içimdeki sen. O an adeta vuruldum beynimden, Sol yanımdan, Tâ derinlerden, Sinemden, Hayalini kurduğum gelecek yokolmuştu, Sunacağım çiçekler açmadan solmuştu. Sesin ağlamaklı, ben evleniyorum diyordun, Hani bir bütündük ya az önce, şimdi sen sinemden çıkıp gidiyordun. …… Çıkıp gelmeli ansızın, Umutlarını yitirdiğin bir zamanda, Yakmalı içinde çoktan küle dönmüş ateşi yeniden, Hayat öpücüğü misali can katmalı canına, Yeniden görmeye, duymaya, sevmeye, sevilmeye başlatmalı, Neşe, mutluluk sunmalı cananına, Bir anlam vermeli, damarlarında öylesine akıp giden kanına, Huzur bulmalı ruhun, Tadına yeniden varsan ekmeğin suyun, İsyanlarda olsa da aşka dair huyun. Çıkıp gelmeli, Kaybettiklerini yeniden vermeli, Yollarına sevdayı dermeli, Bilmem ki adına ne demeli, Işıldayan su misali, kendine has, Ne zümrüt, ne yakut, ismi olmalı Elmas. ……. Şiir diye yazsam seni, Kafiyeler bozulur, Resim niyetine çizsem, Manzaralara ayıp olur, Şarkı diye söylesem, Notalar şaşırır, Roman olsan, Sayfalar karışır, Öldü desem, gömsem seni, Toprak utanır, Ne sen gelebilirsin bana, Ne de bu gönül uslanır …….. Yıllardır sömürdüğün yüreğimi sonunda emanetçide buldum, Bilmem ne zamandır oralarda, Yüklü bir miktar istedi emanet bedeli. Hadi yürekten geçtim, Zaten nasıl parçaladıysan biraraya gelmesi mümkün değil. Yanağına, alnına kondurduğum öpücükler nerde, Nerde benim sana uzanan saf ellerim, Gözlerim nerede, yüzüne bakarken dalıp sende kalan, Peki ya sevdam nerde, Onu da üç kuruşa sattım deme. Bu kadar maletmişken beni kendine, Senin aynanda insan diye gördüğün, Şimdi hangi alemde. Satılmış aşklara şahidimdir, biliyorum, Ederi bumuydu benimkinin, Sende kalan alacaklarımıda, lanet olsun siliyorum. ……. Ve artık sabırları kalmadı, Önce Çanakkaledekiler, Ardından terör kurbanı şehitler, Alkanlı kefenleriyle doğruluyorlar yavaş yavaş, Onurunu, milliyetini yitirmeye yüz tutmuş, Vatan uğruna can verenleri çoktan unutmuş, Elin Türk olmayanında çareyi bulmuş, Aman sendecilere inat, Yattıkları yerden haykırırcasına, ayaklanıyorlar. Yeter, Yeter artık göz göre göre katledilenler, Kimi kefene kavuşamadan gidenler, Bir karışı için, bizim için öldürülenler, Bumudur birilerinin insanlık anlayışı, Bumudur Yaradana inanç, müslümanlık inancı, Bu nasıl bir siyaset anlayışı, Nasıl olur insan olanın umursamayışı, Bırakalım halkı traş etmeyi, Kazıyacaksanız, gerekenleri kazıyın. Öldürenle ölen arasında kardeşlik olmaz, Bu dünya ölülerini çiğneyenlere kalmaz. Çanakkaledekiler, Güney doğudaki şehitler, Ayaklanmakta haklısınız, Yıllardır ibretle bakmaktasınız. Sizler gibi yiğitler tükenmekte, Yerinizi alabilecek kimseler yetişmemekte. Ey Tanrının sevgili kulları, Bulut olun, yağmur olun, mermi olun, Kurtarın bizi, temizleyin şunları. ……. Dönecek kimseler kalmadı artık, Kimi gitti ebediyete, Kimiyse yaşarken bir daha dönmemecesine. Onlara da mezar yaptım sol yanıma gömercesine, Koymuyor artık vefasızlık, İncitmez oldu hayırsızlık, Gönlü acıtmıyor hırsızlık, Çalınan yürek olsun, bizde tükenmez, Kırılan kalp olsun, bizde sevda bitmez. Hoşçakalı çok görenler, Aslında güle güleyi bile haketmediler, Lakin dert değil, Herşeyimiz güle güle, Sevgimiz güle güle. …… Kime güveneyim, Yâr dediğim el olmadımı, Beni gören gözler kör olmadımı, Dost denilen bir bir nankör olmadımı, Bir çıkımlık candan başka neyim kaldı. Kimi seveyim, Sevdaya aşka inananmı var, Elalem gönül eyler, ben sitemkar, Dünya kaç bucak ama bana gelmekte dar, Ezilmiş bir yürekten gayrı neyim kaldı. Kimim kaldı, Öylesine çoktuk ki bir zamanlar, Yalnızlığı bir ben, bir çeken anlar, Dert ortağım odamdaki duvarlar, Aynadaki benden başka neyim kaldı. Kime anlatayım, Etraf sağır sultan, kendini yitirmiş, Kalpler taş kesilmiş sevgiyi bitirmiş, Felek beni bin kez çemberinden geçirmiş, Gözlerimde nemden başka neyim kaldı. Ellerimi açtığım Yaradan bir de ben, Bugün var yarın yok emanet bir beden, Hayat kumar olmuş, kalmamış bir neden, Kütük defterindeki adımdan başka nem kaldı. Gün gelir o da silinir, Yaşananlar bir kaç kişice bilinir, Emanet can sahibine verilir, Bir çekimlik nefesten başka neyim kaldı. …… Yarın diyorum, Evet yarın sabah yine insan olarak uyanabilsem. Rüyada bile olsa giremese şeytan ruhuma, Mermiler, havanlar, yağmasa çocuklara, Göçüklerin altı mezar olmasa babalara, Şehit haberleri kor alev gibi düşmese ocaklara, Düşman olmasa, Uçurtmalar vurulmasa, Gencecik yaşta hayaller yıkımasa, Kul kulun canına kıymasa, Yetim hakkı meze olmasa, Kimine çerez parası olan, Muhtaca hakça dağılsa, Üzüntülerden değil, sevinçlerden ağlansa, İnsanoğlunun hamuru barış ve kardeşlikle yoğrulsa, Yaradanın kitabı herkesçe anlaşılsa, Ve kin nefret tüm sözlüklerden kaldırılsa. Duam budur yarın sabaha, Yine insan gibi uyanmaya, Duysa cümle alem sesimi, anlasa, Arınmış ruhlarla, tüm insanlık da insan olmanın onuru ve bilinciyle uyansa. Ahh, Keşke yarın gün, böylece doğsa, Böyle uyandırsa. ……. Villalarda sefa sürüp, jeep e binene cennet vaadedilmiyor, Garibin sırtından geçinip, kulluk ettirene, Yetim hakkı yiyene huriler verilmiyor, Cümle aleme hükümdar olsan kefenden başka birşey giyilmiyor Be adam, Önce adam ol adam. Sıran gelince bok bulursun seni kurtaran. Yediklerin haramsa bir bir çıkacaktır, Yaşarken attığın kazıklar için hoca güzelce pamuğu tıkayacaktır. Benden söylemesi adam kılığındaki adam, İster inanma, ister inan, Önce insan ol be adam. |
